Bersama selamanya......

Seandainya tuhan mengizinkan kita untuk bersama selamanya....untuk apa kita kenang duka, tawa dan kecewa.Mana mungkin kita kekal selamanya...tapi andai disini kita dapat mengenali diri..biarkanlah ia terus bersemadi, mungkin kenangan itu saja yang dapat kita tinggal ....selagi nyawa dikandung badan. Ingatlah wahai teman ....biarkan lah ia bersama semalanya.

My Photo
Name:
Location: bayan lepas, penang, Malaysia

Seandai di hati mu masih ada teman...biarlah aku menjadi sebahagiannya. Atau seandainya di hati mu masih belum mempunyai teman ...jadikan lah aku teman selamanya.

Friday, August 14, 2009

http://www.Vemmabuilder.com/675518505

Mai la pakat2 join ...buat tambah rezeki.
bak kata perpatah : sedikit sedikit ...lama lama jadi bukit....
ye tak...














Yang terindah ... yang tak mampu ku ucap
Yang teristemewa ...yang tak mampu ku kecap...
Bisakah kau faham... kesakitan itu satu nikmat
Kepayahan ku dulu ... satu rahmat...
hadirnya dikau kedunia...ibarat bulan jatuh keriba...
Intan ku , sayang ku ... segalanya hanya untuk mu...


Labels:

Sunday, November 18, 2007

Janda Berhias

Sesekali angin bertiup sepoi sepoi bahasa. Tapi kadang kala kembali kuat. Pohon rambutan di tepi rumah itu acap acap kali mengeluarkan bunyi seperti orang bersiul, geseran pohon rendang dengan bumbung rumah, bagai mengaut kekuatan iman. Krikkk kikikiii krikkk kikiki…….. meremang bulu roma ku. Ah…biarkan …. Ingat pula aku satu cerita konon nya di hujung desa ini ada rumah berhantu, tempat tinggalan orang membela. Atuk cakap begitu di selang pula sahutan nenek, bagai irama dan lagu seram. Aku pula yang sejuk tengkuk. Hantu atau jembalang bagi aku sama saja tapi untuk orang veteran macam atuk , semua itu ada bezanya. Malas aku nak bertekak. Ish.. sejuk pula aku rasa, jangan buat main-main. Aku tak berani cakap besar, tuhan tak suka insan takbur. Musuh Allah tu bukan boleh di buat main. Ada saja helah dan kehendak, untuk menyesatkan insan. Kena pulak pada aku yang iman setebal kulit bawang.
Malam makin larut, aku masih bersantai di dada lantai kayu beranda rumah atuk. Pada aku, ilham, ketenangan ada di luar ini. bisikan pohon nyiur memang mengasikkan. Aku masih mengengam secebis nota. Ehmmm keluh kesah hati ini. mak , ayah nanti akan ku khabar juga jawapannya. Untuk pulang sekarang aku tak bisa. Kaki ku berat untuk meninggalkan desa tercinta. Pada atuk , pada nenek , pada sawah dan sungai dan pada ..
iish…Gila juga aku rupanya pada Milah janda anak pak husin. Jangan buat main main iskandar!!. Janda bukan sebarang janda, kalau tak orang gilakan dia. Bukan milah janda namanya. Simpati atau suka, aku tak tahu nak bezakan. Dua dua ada, simpati jugak pada insan semuda itu, dapat pulak title janda. Suka memang suka hai….janda cantik molek, baik pulak tu. Makkkkkk!!!! Aku nie bukan takat gila aja dah angau dah nie……………………………………………………………….

Aduh.... pedal basikal atuk nie mahu saja aku tukar. Kan bagus kalau ada yang auto, bukan apa senang sikit nak kayuh. Nie tak kaki aku nie dah naik kematu dengan basikal nie. Tu la atuk pun satu , ayah nak kasi motor dulu, mentah mentah di tolaknya. “ hai abang is nak kemana tu”. Hai la milah ku sayang. “ abang nak ke kedai yang…eh eh ..milah nak kemana.” Masyaallah merdunya suara kau milah.” Milah dari kedai jugak nie. Dah nak balik , mak tunggu barang dapur nie bang”. Hai la milah kenapa awal sangat kau nak pulang.” Milah…oii milah biar abang yang hantarkan. Nak tak?” makin gatal pulak lidah aku nie. “ tak payah la bang dekat aja tu…. Milah pergi dulu ye” ala sayang, jangan tinggal daku. Kesian la dekat abang yang dah luruh jiwa raga ni. Jelingan milah bagaikan kilauan mentari yang memancar terang. Milah ….milah … kalau lah siang tanpa malam kau la matahari ku. “ hoi… is kalo nak berangan pun, jangan la sampai nak langgor den nie!! Mangkuk sunggoh!!!” Ya Allah bila pula yang aku terlanggar, mamat ni. “ la mie, tu pun kau nak kisah” senyuman kambing ku lemparkan pada Suhaimie.”yo la tu skit, habis soluar den nie. Ha… dah naik hitam kono tayar beskal kau tu” marah sungguh mie mereng nie pada aku. “ ala kau jangan, nak menipu mie. Tayar beskal aku nie langgar kaki kau. Bukan seluar” ish malas nak layan orang gila sorang nie.’ Apo nyo… kona kaki kona jugak seluar den nie ha. Dah jangan cakap banyok, mana 2 ringgit bawak mai” yang ni yang aku respect kat orang gila nie. Bab duit pandai pulak. Hai tu la orang kata dunia nie adalah ringgit. Budak kecik baru merangkak pun kenal duit. Aku kalau ada duit nak masuk minang milah janda. “ duit…duit la is cepat la bagi” suhaimie makin menjadi jadi. “ye la ambik dua ringgit nie pi mai jauh jauh” aku mehulurkan wang kertas dua ringgit kepada suhaimie. ‘ gilo kot tua-tua main apo lagi”

Baru kejap tadi aku ke kedai pak dollah untuk membeli sekotak rokok. Mak eh kerajaan nie pun satu kan dah tahu rokok tu amalan rakyat Malaysia yang macam aku nie, apasal la harga nya di naikkan. Kan susah aku jugak, kerjanya tak. Makan pakai aku pun Ayah yang kirim kan. Nanti la ayah bila Is dah bersedia, is pasti akan tunaikan permintaan ayah. Masuk nie dah 3 pucuk surat yang aku terima dari ayah. Marah tak ayah pada aku? Dah la balas pun tak. Nak jadi apa la anak nya sorang nie. “ Iskandarrrrr !!! kau dengar tak nenek panggil nie!!” MasyaAllah nenek panggil pun kau tak perasaan, biasa la mana nak dengar bila dah layan perasaan. “ nek ..is dengar nie. Kenapa yang nenek terpekik telolong, nie nek. Ada hantu kejar nenek ke?. Mak eh lacangnya mulut. “ banyak kau punya hantu, siang siang buta nie, ehmmm malas nenek nak panggil kau is. Cakap sekali bukan kau dengar. Berangan la sampai tumbuh akar dalam otak kau tu”. Kan dah kena satu pukulan maut, nenek tu bukan boleh di buat main. Orang tua la katakan cepat sangat sensitifnya. “ ala cayang nenek sorang tu, maaf la nek Is tak dengar tadi….ampun kan lah cucuda yang kurus kering nie nek!!!!” lagak macam hero bangsawan pulak aku. Bederai tawa nenek. “ kau ada nampak atuk kau Is, dari tadi nenek jengok, batang hidung pun tak nampak”. La ingatkan apa yang penting sangat. Nenek macam tu la risau sangat kan atuk tu. Bukan apa sayang suami la katakan. Tapi betul jugak kata nenek, dari pagi tadi aku tak nampak batang hidung atuk nie. Biarkan la kalau tak ke rumah lebai Seman, mesti ke kedai kopi sebelah rumah Milah janda. Mak eee jangan atuk pi ngorat si milah tu sudahlah. Bakal menantu tu atuk oiii.” Is nenek tanya kau nie… huu malas nenek nak layan perasaan kau tu Is. Kau dengan atuk kau sama aja”. Biarlah nek kalau nenek layan pun, buat pening kapala aja. Kalau la nenek tahu pulak aku nie bekenan kan milah janda tu mampus aku. Susah juga kalau layan perasaan nie. Makin di layan melayang makin jauh aku ke udara. Silap silap hari bulan jatuh kedebuk kat tanah lapang nie. Ha baru padan muka.

“Milah… abang sayang milah, adakah perasaan milah sama dengan perasan abang” semakin kuat suara ku meluahkan isi hati, melawan deruan air terjun yang semakin menggila.” Milah malu nak katakan pada abang. Milah takut milah kan janda abang tu masih teruna” milah menguis- nguis pasir sungai di hujung kakinya. Putih melepak lengan dan tapak tangan milah, bila tubuhnya hanya di salut t- shirt lengan pendek dan kain batik. “ apa yang milah nak takut, abang sayang milah. Tak kira la milah ni janda ke? anak dara ke? Yang penting sekarang ni, hati abang dah sayang” bersungguh sungguh aku meluahkan isi hati. “ biarlah milah orang nak kata apa. Yang abang mahu milah jadi milik abang selamanya.” Tangan milah ku genggam erat. Aku tahu milah malu. Milah kan janda kampong yang masih mengawal tatasusilanya. Baik budi pekerti di tambah pula dengan suara yang lemah lembut penuh gemalai. Siapa yang tak terpikat?!.” Tapi abang, mahukah keluarga abang menerima milah?. Milah masih ragu ragu.” Jangan kau risau sayang abang akan jaga kau hingga ahkir hayat. Biarlah apa orang nak kata. Keluarga abang pun tak dapat merubah itu semua. Bila abang katakan yang abang CINTA kan milah” aku menarik milah dalam pelukan ku. Ingin saja aku kucup bibir bak delima itu. Mata ku pejam mulut ku semakin dekat dengan bibir milah dan ahkirnya…………….
“ ISSSSS!!!!!!!!!!!! Apa yang kau buat gila tu “ mata ku terbuka bila ku dengar suara nenek hampir dengan ku.” Ya Allah cucu aku … tiang seri tu pun kau nak cium Is. Masyaallah apa nak jadi dengan kau nie ISKANDAR oiiiii”. Aik mana milah, mana air terjun yang cantik molek tadi. La bila pulak aku ada kat anjung rumah ni.” Nek Is kat mana nie nek?”. Aku semakin binggung bukan kah baru sekejap tadi aku bercanda bersama milah. Belum pun sempat aku mengucup bibir milah tiba tiba aku terdengar pekikkan suara nenek. “ ISKANDAR oii kau kat rumah la … Ya Allah kenapa la cucu aku sorang ni, tu la asal duduk sorang aja berangan. Anak gadis mana pulak yang kau bawa dalam mimpi tu Is” nenek senyum sinis perli aku la tu, bukan aku tak tahu. Tapi nek kalau nenek nak tahu yang cucu nenek angan tu bukan anak gadis tapi mak jannnn. Kalau nenek tahu mampus di kerja kannya aku nie.” Mana ada nek …. Is tak berangan apa pun” aku cuba berselindung” atuk dah balik nek? Dari pagi keluar dah lajak ke malam nie ha tak balik lagi ke? Aku cuba menukar topic. “ kau jangan buang tabiat iskandar oiii. Yang tadi makan malam dengan kau tu siapa. Bukan ke atuk kau tu!!!
Mak eee apa nak jadi dengan anak mu ini. sampai macam tu punya angau pada milah.” Nek jangan la marah .. Is saja nak cuba ingatan nenek” pandai la aku berdalih dari di soalan siasat oleh nenek. “ Is.. nenek nak tanya sikit nie?. Raut wajah nenek berubah, kelihatan nenek bimbangkan sesuatau. “ apa nek, cakap la , mana tahu Is boleh Bantu”
Aku memperkukuhkan silaan ku di hadapan nenek.” Nie nek nak tanya. Ayah kau dah banyak kali kirim kan surat. Bersungguh benar nak kau balik. Balik la Is takkan kau nak biarkan mak, ayah tunggu macam tu” suara nenek semakin lemah.” Nek nanti la Is fikirkan. Bukan Is tak nak pulang, is nak jaga nenek dan atuk dulu. Nanti la Is tak berhasrat nak balik lagi la nek.” Aku tak mahu balik ke kepangkuan ayah dan mak lagi, nanti la. Macam aku katakan dulu, aku sayang kan kampong nie. Aku nak jaga nenek dan atuk yang paling aku sayang nak tinggal siapa lagi kalau bukan milah. “ jangan buat Mak ngan Ayah macam tu Is tak baik. Is balik la sekejap, dengar cakap Mak ngan Ayah tu Is. Tak payah nak risaukan nenek ngan atuk. Pak long kau , pak usu , mak jang kau ada dekat sini. Bukan nenek duduk jauh dengan orang” panjang lebar celotoh nenek. Kenapa la nenek tak faham. Aku bukan fikirkan itu, sayang memang sayang nak tinggal nenek. Tapi lagi lah sayang nak tinggalkan Milah. Kalau tak kerana milah tak berulang alik la aku nie ke kedai pak Dolah.walaupun hanya kerna sebatang rokok. Ingat senang nak mengayuh basikal tua tu. Huuu bukan calang calang orang boleh tahan dengan basikal atuk tu. Aku pun kalau tak kerana milah. Duduk bawakh beranda la basikal tu sampai ahkir hayat dia…

Pada pagi yang agak syahdu bagi ku … mungkin juga kan kerana bagi ku ada sedikit kesedihan pada pagi yang hening itu. Mana tidaknya ayah pulang bersama ibu tercinta, aku amat pasti maksud kepulangan keduanya. “ is ayah hairan kenapa is tak balas surat –surat ayah” ayah diam di sedut dalam dalam asap rokok yang baru di hidupkan tadi. “ bukan Is tak nak jawab yah.. tapi Is tak bersedia lagi nak balik ke kuala lumpur tu. Apa kurangnya kuala pilah nie ayah “ aku pula yang menunjukkan reaksi kurang senang ku terhadap pertanyaan ayah. “yang kurangnya kat kuala pilah ni satu je iskandar oii. Awak tu tak bekerja larat ke atuk ngan nenek nak sara cucu dia pulak” ayah makin tegas “ tapi yah nanti is cari la kerja” aku cuba membela nasib.” Mana ada tempat untuk orang terpelajar macam kau di kampong nie IS” ayah tetap dengan pendiriannya “ betul cakap ayah tu Is, mak bukan nak masuk campur tapi kau tu aja lah anak lelaki yang mak ada. Biar lah senonoh sikit kerjanya tu. Penat mak, ayah sekolahkan kau Is” panjang pulak leteran mak di tambah pula perisa air mata syahdunya. Semua tu buat aku jadi serba salah, aku sayang nak tinggalkan kampong ahhhh yang sebenarnya aku sayang nak tinggalkan milah. Ohh milah betapa abang setia menunggu mu sayang. “ Is kau dengar tak apa yang ayah cakap nie” ………..” apa yah… is kurang dengar tadi” aku mengarukan kepala ku yang tidak gatal” tu la kalau orang cakap tu tak pernah nak bagi tumpuan” ayah marah. Macam budak budak pulak aku hari nie” sudah ayah nak kau bersiap, esok kita pulang.” Ayah berlalu tanpa sempat aku meluahkan apa apa.
Hancur bederai jiwa dan raga ku bila ayah menyuarakan arahannya itu. Ala milah abang nak buat macam mana nie………..
Pohon nyiru itulah yang menjadi saksi apa yang telah berlaku diantara aku dan ayah pagi tadi. Syahdukan…..
“ abang … tolong bang tolong milah” aku terdengar suara pekikan dari anjung rumah. Macam kenal je “ ya Allah milah kenapa nie?” aku berlari menuruni anak tangga. Entahlah aku pun tak pasti menuruni atau melompat terus…. Ah lantak la “kenapa nie milah .. lutut milah luka teruk nie, apa yang dah jadi” aku makin panic. Tanpa ku sedar nenek sudah berada di sebelah ku.” Awat nie milah kenapa lutut tu bedarah cu “ nenek pula bersuara “ milah jatuh nek, kat depan tu basikal milah pun ada kat depan tu rantainya dah putus nek” milah bersuara ….uhhh lapang dada bila mendengarkan yang milah Cuma jatuh basikal. “ mai la naik kat atas, nenek sapukan minyak. Kalau di biar kang melarat pulak luka tu” baiknya nenek ku sayang nie. “ betul kata nenek tu milah” aku pulak yang teramat suka dengan pelawaan nenek tu. “ tak payah la nek sikit aja nie… milah nak minta tolong abang Is betulkan rantai basikal milah, kalau boleh?” milah bersuara merdu “ ala milah naik dulu , biar nenek taruk ubat. Dan is kau pergi tengok tengok kan basikal milah tu, mana tahu kau boleh betulkan”nenek memberi arahan macam sarjan Hasan pulak lagaknya.
“wah… pandainya abang Is nie baikkan basikal milah ye” milah memuji muji aku yang dah kembang hidung. Bangga jugak dapat tolong buah hati. “ terima kasih abang Is , milah minta diri dulu”. Aku perhatikan milah dari jauh…. Ish bangganya dapat tolong milah, kejap lagi nak ke kedai belikan rantai basikal atuk yang aku gunakan untuk ganti rantai basikal milah.

Malam yang syahdu……………………
Masa makan tadi aku hampir hampir mati tercekik….” Ayah Is ikut ayah pulang esok ok” sayu aja suara aku “ macam tu la ayah nak dengar” ayah bersuara lembut. Ah hati aku dah remuk dah hancur dah bekecai pun….. biarlah aku bawa diri. apa yang nenek serahkan tadi memang benar benar buat hati ku terguris.

anak kucing masuk hutan”
“ teserempak harimau disangka ibu”
“temenung jauh diri mu tuan”
“apakah mimpi mengaburi kalbu”

“ teserempak harimau disangka ibu”
“ merengek manja di kaki belang”
“apakah mimpi mengaburi kalbu”
“sampaikan malam disangka siang”

“merengek manja di kaki belang”
“terkejut belang bukan kepalang”
“sampaikan malam disangka siang”
“ melihat matahari di salut bintang”